به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، سعی کرده‌ایم در این مقام طنز اکثر روزنامه های کشور را جمع کنیم تا دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.


***کیهان: قابلمه(گفت و شنود)
گفت: مدعیان اصلاحات پشت سر هم اعتراض می کنند که چرا وزارت کشور، فرمانداران و استانداران قبلی را عوض نمی کند؟!

گفتم: ولی وزیر کشور اعلام کرده که 80 درصد فرمانداران را عوض کرده و احتمالا مشغول تعویض بقیه نیز هست!

گفت: پس این مدعیان اصلاحات دیگر چه می خواهند؟!

گفتم: چه عرض کنم؟! یارو خسته و کوفته وارد خانه شد و به همسرش گفت؛ غذا را بیاور که خیلی گرسنه ام. همسرش قابلمه غذا را سر سفره آورد و یارو با ولع می خورد و غرغر هم می کرد. همسرش پرسید؛ چی شده؟ چرا غر می زنی؟ غذا خوب نیست؟ و یارو گفت؛ غذا خوبه ولی نفرات پای سفره زیاده. همسرش گفت؛ ولی فقط من هستم و قابلمه و تو! و یارو گفت؛ بهتر آن بود که من باشم و قابلمه!

***سیاست روز: یک شیشه کشک
یک عضو شورای شهر: خوشبختانه تمام هزینه های خسارت حادثه مرگ یک شهروند توسط عوامل شهرداری تهران، به خانواده این مرحوم پرداخت می شود.
به نظر شما منظور از «تمام هزینه های خسارت» کدام یک از گزینه های زیر است؟
الف) چند میلیون تومان به اضافه یک پنجه بوکس خون آلود
ب) چند میلیون تومان و یک دسته گل برای عرض معذرت
ج) چند میلیون تومان و یک سی دی حاوی ترانه «همه چی آرومه»
د) چند میلیون تومان پول و یک شیشه کشک!

معصومه آباد: خودروی پیمانکار دارای آرم بازیافت شهرداری بوده که نباید اینگونه باشد.
به نظر شما خودرویی که سرنشینانش با پنجه بوکس یک کارگر بی گناه را به قتل رسانده اند باید چه آرمی داشته باشد؟
الف) آرم باشگاه مشت زنی
ب) آرم مافیای سیسیل
ج) آرم یاکوزای ژاپن
د) آرم جکی چان

معاون شهردار تهران: مقصران حادثه دستگیر و به موضوع اعتراف کردند همچنین مدیر عامل این شرکت پیمانکاری نیز دستگیر شده است.
با توجه به این اظهارنظر دستگیرشدگان بعدی عبارتند از:
الف) سفیر نایروبی در چین - یک خلبان هواپیمای آنتونف
ب) آبدارچی اداره آبخیزداری شهرستان ملارد - یک راننده اتوبوس اسکانیا
ج) معاون وزارت راه و ترابری مصر - یک خواننده مبتذل فرانسوی
د) ننجون من - ننجون تو - ننجون دیگران


***آرمان: جشن زانتیا
نشسته بودم توی قهوه خانه و همچنان به سطل آب روبرویم نگاه می کردم و حسرت می خوردم چرا دیروز که بان کی مون آمده بود قهوه خانه دوربین را ندادم دستش تا از پیوستنم به جنبش سطل آب یخ فیلمبرداری کند. همینطور که به سطل نگاه می کردم و آه می کشیدم در باز شد و مرد قد بلند و خوش تیپی وارد شد و همان جا روی نیمکت اول قهوه خانه نشست.

گفتم ای ول ، بالاخره یکی پیدا شد. بلند شدم و رفتم روبرویش ایستادم و گفتم: چی بیارم خدمتتون؟ مرد نگاهی از بالای عینک به سر تا پایم انداخت و گفت : قهوه فرانسوی .گفتم الان قهوه جوش را روشن می کنم. رفتم قهوه جوش را روشن کردم و دوربین را برداشتم و برگشتم پیشش. گفتم ببخشید شما قیافه تان خیلی برای من آشناست. بازیگر هستید؟ مرد خوش تیپ دوباره از بالای عینک براندازم کرد و گفت نه ، من از فرانسه می آیم. گفتم به به، خوش آمدید. احوال شما؟ برای ایرانگردی آمده اید؟ مرد صدایش را صاف کرد و گفت: نه خیر ، برای کار آمده ام. گفتم چه خوب ، ببخشید فضولی می کنم ولی می شود بدانم کارتان چی هست؟ مرد جواب داد: مدیر کارخانه خودروسازی هستم.

رفتم سمت قهوه جوش و قهوه ریختم و برگشتم سر میز و گفتم بفرمایید قهوه درجه یک فرانسوی. کدام کارخانه؟ اسمش را شنیده ام؟ مرد فنجان قهوه را برداشت و گفت: سیتروئن. شنیده ای حتما. گفتم: مگر می شود کسی اسم کارخانه شما را نشنیده باشد. خیلی خوش آمدید ، صفا آورید ، آمده اید قرارداد ببندید با شرکت های ما؟ مرد فنجان را تا لبش بالا برد و دوباره پایین گذاشت و گفت: نه ، دیروز از مدیرعاملی شرکت استعفا دادم.

گفتم استعفا دادید؟ آخر چرا؟ مدیرعامل سابق سیتروئن دوباره فنجان را بالا برد و پایین گذاشت و گفت: آمده ام ایران کار کنم. از این حقوق بخور و نمیر مدیرعاملی خسته شده ام. گفتم: چقدر عجیب. چه طور به این نتیجه رسیدید اینجا می توانید بیشتر پول در بیاورید؟ مدیرعامل سابق نگاهی به فنجان کرد و گفت:تو مطمئنی این قهوه فرانسه س و زهری چیزی نیس؟ نگاهی به فنجان قهوه و آقای مدیرعامل سابق انداختم و گفتم: ما قهوه فرانسه را اینطوری درست می کنیم.

مدیرعامل سابق گفت: خب چرا با آبروی قهوه فرانسه بازی می کنید؟ اصلا نمی شود این را خورد . عصبانی شدم ، هنوز نیامده داشت روحیه انتقادی غیرسازنده اروپایی اش را به رخ می کشید . گفتم ما یک عمر در ماشین های شما نشستیم نگفتیم این ها شبیه فرانسوی ش نیستند ، الان شما یک فنجان قهوه ما را نمی توانی تحمل کنی؟ بخور ببینم .

مدیرعامل سابق که متوجه روحیه سازش ناپذیر شرقی ام شده بود فنجان قهوه را بالا برد و به زحمت هورت کشید. گفتم: خب حالا بگو چرا فکر کردی توی ایران بیشتر پول در می آوری؟ هان؟ رئیس سابق همانطور که سعی می کرد قهوه را در گلویش پایین ببرد گفت: خب ما نشسته بودیم توی شرکت ، داشتیم ورشکست می شدیم، حقوقمان کم شده بود، مردم پول نداشتند ماشین خوب بخرند و ما هم سودمان کمتر شده بود . بعد هر روز که اوضاع ما بدتر می شد می شنیدیم که توی ایران یک عده ای هستند که هر چند وقت یک بار جشن می گیرند زانتیا آتش می زنند.

گفتم زانتیا آتش می زنند؟ گفت بله ، چطور خبر نداری. اسمش را گذاشته اند جشن میلیاردی.هر یک میلیارد که به حسابشان اضافه می شود جشن می گیرند و وسط جشن زانتیا آتش می زنند. گفتم: همین ایران خودمان؟ تو رو خدا؟ مدیرعامل دوباره فنجان را بالا برد و گفت: به جان خودم ، من هم دیدم که خب چرا من نیایم هی میلیارد اضافه نکنم به پولم؟ تا کی مستاجری بکشم توی پاریس؟ استعفا دادم و آمدم اینجا کار کنم.

گفتم ولی فکر می کنم دیر رسیدی ها. الان دیگر از آن خبرها نیست. رئیس سابق فنجان را پایین گذاشت و گفت: خودم دیروز فهمیدم. هرجا می روم می گویم مدیرعامل سیتروئن بوده ام می گویند حتما دکترایت را هم آکسفورد گرفته ای و بعد می خندند.

زدم زیر خنده و گفتم حالا غصه نخور. الان می روم دوربینم را می آورم یک دقیقه از من فیلمبرداری کن اگر کارت خوب بود همین جا استخدامت می کنم قهوه فرانسه واقعی درست کنی برای مشتری ها. رفتم سراغ دوربین و برگشتم، سرجایش نبود ، این طرف و آن طرف را خوب نگاه کردم ، نبود که نبود. دوربین را گذاشتم روی میز و به فنجان قهوه نگاه کردم ، خالی بود.


انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.