رازشهر

کـوه تو را می‌خواند

 برای همین است که تابستان‌ها رختخوابمان را در بهارخواب پهن می‌کنیم و به هر بهانه‌ای به دشت و دمن می‌زنیم تا از شر مدرنیته و دستاوردهایش که انگار کمر به قتل سنت‌هایمان بسته‌اند، خلاص شویم. از طرفی شما جزو افرادی هستید که خیلی حال و حوصله راه دور و دراز و مسافرت طولانی را ندارید. در ضمن می‌دانید که تابستان با طبیعت گره خورده و برای همین هم رسما سر آنها که برنامه‌ای برای گردش و تفریح در طبیعت ندارند حسابی کلاه می‌رود. در حاشیه‌های هر شهر می‌توان طبیعت بکری پیدا کرد که جان می‌دهد برای یک گردش یک روزه. بهترین پیشنهاد برای گردشگری کوتاه‌مدت باقیمانده تابستان این است که یک کوله سبک از وسایل مورد نیاز روزانه‌تان جمع کنید و راهی ارتفاعات اطراف شهرتان شوید. بی‌خود بهانه پدر و مادر‌ها و پا به‌سن گذاشته‌های فامیل را هم نیاورید که نمی‌توانند از صخره‌ها و سنگ‌ها بالا بروند. اگر مسیر‌های مناسبی برای کوهنوردی انتخاب کنید آنها هم می‌توانند همراهی‌تان کنند.یا این‌که می‌توانند حداقل از طبیعت دامنه کوه بهره‌مند شوند. این راهنمای ما هم کمک‌تان می‌کند تا بهتر این مسیرهای کوهنوردی اطراف تهران را بشناسید.

درکه

مسیر: این مسیر از درکه شروع شده و به ایستگاه پلنگ‌چال می‌رسد.

نکته‌ها: با اینکه مسیر درکه دارای شیب زیادی است و جزو مسیرهای سخت برای کوهنوردی به‌حساب می‌آید اما زیبایی‌های طبیعی‌اش باعث شده که جزو مسیرهای پرطرفدار برای تهرانی‌ها باشد. نکته جالب این مسیر اینجاست که یک جاهایی از مسیر، جنگلی می‌شود و حسابی محیط متفاوتی را برای کوهنوردان ایجاد می‌کند. آبشارهای کارا، بندعبدالله و جوزک جزو زیبایی‌های این مسیر است. قهوه‌خانه‌ها هم در طول مسیر وجود دارند، البته نه به اندازه مسیر دربند. اگر اهل آبتنی هم هستید، در آبگیرهای زیبا و خنک مسیر می‌توانید تنی به آب بزنید و حسابی در گرمای تابستان خنک شوید.

نکته ویژه: تمام شاخه‌های غرب دره درکه، از خط الرأس قله پلنگ‌چال، سیاه‌سنگ، دوشاخ و چین کلاغ دارای شیب‌های تند بهمنی و سنگی هستند و عبور از آنها به انتهای دره بسیار خطرناک است و فقط یال اصلی آن ایمن به‌حساب می‌آید.

کلکچال

مسیر: این مسیر از پارک جمشیدیه شروع شده و به قله کلکچال می‌رسد.

نکته‌ها: مگر می‌شود از پارک جمشیدیه عبور کرد و بی‌خیال آلاچیق‌های زیبای این پارک شد، می‌توانید صبحانه را داخل یکی از این آلاچیق‌ها میل کنید و راه بیفتید. هر خوردنی هم که برای مسیر نیاز دارید از بوفه‌های همین پارک یا از بیرون پارک تهیه کنید. چون فاصله ایستگاه‌های این مسیر زیاد است و قهوه‌خانه‌های سرراهی چندانی هم در انتظارتان نخواهد بود. چون شیب حرکت در این مسیر چندان زیاد نیست، جزو مسیرهای ساده برای کوهنوردی به‌حساب می‌آید. مجتمع کلکچال در ارتفاع 2980متری را هم می‌توان یکی از جذابیت‌های این مسیر به‌حساب آورد. در این مجتمع هم نمازخانه وجود دارد و هم زمین بازی و هم بوفه و امکانات مختلف دیگر. زیارت قبور شهدای گمنام را در مجتمع کلکچال فراموش نکنید که حال و هوای معنوی خاصی دارد.

نکته ویژه: اردوگاه یا مجتمع کلکچال با منظره‌ای زیبا از شهر، فضای جذابی را برای گرفتن چندعکس یادگاری فراهم می‌کند. چند بوفه فصلی با منوی ساده از خوردنی‌ها هم در خدمت‌تان است.

دربند

مسیر: این مسیر از میدان دربند شروع شده و نهایتا به قله توچال ختم می‌شود.

نکته‌ها: معروف‌ترین مسیر کوهپیمایی برای تهرانی‌ها همین مسیر دربند است که در ابتدای آن کلی رستوران و قهوه‌خانه وجود دارد. اگر صبح زود کوهنوردی‌تان را شروع می‌کنید می‌توانید روی خوردن صبحانه در این قهوه‌خانه‌ها حساب کنید. به‌طور کلی این مسیر برای کوهنوردهای غیرحرفه‌ای مسیر مناسب‌تری به‌حساب می‌آید. برای شروع هم می‌توانید بخشی از مسیر را با تلی‌سی‌یژ(وسیله‌ای شبیه تله‌کابین) طی کنید. البته در بین مسیر هم دوراهی‌های زیادی وجود دارد که شما را به سمت بند یخچال، دره اوسون، مجتمع کلکچال، قله اسپلت، ایستگاه 5 توچال و ... هدایت می‌کند. حتما برای انتخاب مسیر در این دوراهی‌ها باید از کوهنوردهای حرفه‌ای کمک بگیرید. عکس یادگاری با مجسمه کوهنورد که در ابتدای مسیر قرار دارد هم فراموش نشود.

نکته ویژه: شما می‌توانید در حوالی پس‌قلعه از آبشار دوقلو دیدن کنید. همچنین زیر یال پیازچال، رستوران‌ها و کافه‌های کوچک و دنجی وجود دارد.

توچال

مسیر: این مسیر از خیابان ولنجک شروع و به قله توچال ختم می‌شود.

نکته‌ها: مهم‌ترین ویژگی این مسیر، تله‌کابین آن است. یعنی در هر یک از ایستگاه‌های هفتگانه مسیر کوهنوردی توچال که خسته شدید، می‌توانید بقیه مسیر را با تله‌کابین بروید. چون هرفردی- چه حرفه‌ای و چه غیرحرفه‌ای- می‌تواند با این وسیله به ایستگاه آخر برود، تقریبا از نظر بکر بودن، در رتبه آخر مسیرهای کوهنوردی تهران قرار دارد. مگر اینکه بخواهید از ایستگاه 7 بالاتر بروید که دیگر نیاز به تجهیزات ویژه و راهنما دارد. جاده سلامتی ابتدای ورودی تا ایستگاه اول که آسفالت شده، جان می‌دهد برای یک برنامه پیاده‌روی روزانه، در مجموعه توچال امکاناتی مثل بانجی‌جامپینگ، زمین پینت‌بال، زمین تیراندازی با کمان و ایستگاه گل و گیاه وجود دارد که می‌تواند علاوه بر کوهپیمایی، از آنها هم استفاده کنید. امکان اقامت شبانه در هتل کوهستان ایستگاه 7 توچال هم وجود دارد.

نکته ویژه: از ایستگاه دوم تا ایستگاه پنجم، هیچ ایستگاه یا رستورانی وجود ندارد. در این بخش از مسیر که حدود 3 ساعت طول می‌کشد، خطر ریزش بهمن، سقوط، گم شدن و تحلیل انرژی وجود دارد.

دارآباد

مسیر: ا ین مسیر از دارآباد آغاز شده و نهایتا به قله دارآباد می‌رسد.

نکته‌ها: کوهنوردی در این مسیر یکی از پیشنهادهای ویژه ماست، چرا؟ چون تقریبا بکرترین مسیر کوهنوردی شمال تهران همین مسیر دارآباد است. تازه این یک طرف ماجرا محسوب می‌شود، این مسیر پر از جاذبه‌های طبیعی و دیدنی است. اگر دلتان برای دیدن یک چشمه طبیعی یا آبشار کوچک و باغ و دره‌های سرسبز لک زده است، حتما این گزینه را برای کوهنوردی انتخاب کنید. یک کافه کوهستانی هم در ابتدای مسیر وجود دارد که می‌توانید روی آن برای استراحت و توقف کوتاه‌مدت حساب کنید. اگر از کوهنوردی به‌دنبال آرامش آن هستید هم حتما به دارآباد بروید، چون به‌طور معمول از دیگر مسیرهای کوهپیمایی خلوت‌تر است. البته این ویژگی مسیر دارآباد شاید برای کسانی که خیلی حرفه‌ای نیستند، یک خصوصیت منفی به‌حساب بیاید.

نکته ویژه: کسانی که به‌طور حرفه‌ای به این ورزش نمی‌پردازند بهتر است این مسیر را برای فصول گرما انتخاب کنند و در فصل سرد راهی مسیر دارآباد نشوند چون در تابستان‌ها صعود به‌راحتی انجام می‌شود اما در زمستان، زمین پوشیده از یخ و باد شدید است.

چه بپوشیم؟

برای علاقه‌مندان به کوهپیمایی تابستانی داشتن پوشاک سبک، خنک و مقاوم بسیار ضروری است. پوشاک کوهپیمایی پیراهن، شلوار و کلاه را شامل می‌شود که همگی از الیاف پنبه و کتان بافته شده‌اند. توصیه می‌کنیم از لباس‌های روشن استفاده کنید چرا که تعریق شما را کاهش می‌دهند و از طرفی بازخورد آثار گردوغبار را کم می‌کنند. درضمن در برنامه‌های کوهپیمایی یک باتوم ساده می‌تواند شما را از لیزخوردگی نجات دهد. برای این منظور می‌توانید از باتوم‌های سر تخت یا دسته عصایی استفاده کنید.

چه بخوریم؟

از آنجا که ورزش کوهنوردی کالری بسیار زیادی مصرف می‌کند تنها راه تولید انرژی و افزایش قوای جسمی خوردن منظم و متنوع موادغذایی است. تقریبا این اتفاق نظر میان همه ورزشکاران وجود دارد که تغذیه برای اجرای یک برنامه کوهنوردی شامل 3مرحله است: تغذیه قبل از برنامه، تغذیه در زمان اجرای برنامه و تغذیه پس از اجرای برنامه. قبل از اجرای برنامه کوهنوردی بهتر است با مصرف متناوب مواد غذایی حاوی انرژی شامل چربی، پروتئین و کربوهیدرات، انرژی را در بافت‌های ماهیچه‌ای و کبد به شکل ترکیبی به نام گلیکوژن ذخیره کنید.

حین اجرای برنامه مصرف ماکارونی، سیب‌زمینی آب پز، خلال سیب‌زمینی کم‌نمک، پوره سیب‌زمینی، برنج، نان، فرنی، حلوا، کنسرو ذرت، لوبیا و سوپ‌ها را فراموش نکنید و پس از پایان برنامه از ریزه‌خواری و مصرف خشکبار کمک بگیرید. فراموش نکنید که برای تأمین آب و نمک مورد نیاز خود می‌توانید از نوشابه‌های ورزشی، آبلیمو و آب پرتقال استفاده کنید.
بهتر است برای رفع تشنگی از شربت‌های رقیق استفاده کنید که هم املاح از دست رفته بدنتان را تامین می‌کند و هم دیرتر دفع می‌شود.