همه این مولفه ها می تواند احساس شادی را برای زندگی زناشویی ما به ارمغان آورد. اما یادمان باشد حضور چند اصل مهم در زندگی، باور خوشبخت بودن را به معنای واقعی در زندگی مشترک ما جاری می کند.

آیا زوج های خوشبخت، شادکامی شان را از فروشگاه های برند خریداری می کنند؟ آن ها تحصیلات و قد و وزن و رنگ پوست خاصی دارند؟ در قاره های خاصی زندگی می کنند؟

حتی غمگین ترین آدم ها هم لحظه هایی در زندگی شان احساس خوشبختی کرده اند و می دانند خوشبختی در چنین جاهایی آشیانه نمی کند.

تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چند بار برای دوستان و آشنایانتان آرزوی خوشبختی کرده اید؟ یا برعکس چه کسانی برای شما و همسرتان آرزوی بهترین ها را کرده اند؟ وقتی به مراسم عروسی زوج جوانی می رویم، زندگی شیرین توأم با بهترین لحظات را خواهانیم. اما معیار ما برای خوشبخت بودن و احساس آن چه می تواند باشد؟

این جاست که سلسله ای از مثال ها و مصداق ها از رفاه و آسایش تا احساس آرامش عمیق را می توان به صف کرد. از امکانات رفاهی تا ویژگی هایی که به سمت معنویت و اخلاق سوق می یابد. همه این مولفه ها می تواند احساس شادی را برای زندگی زناشویی ما به ارمغان آورد. اما یادمان باشد حضور چند اصل مهم در زندگی، باور خوشبخت بودن را به معنای واقعی در زندگی مشترک ما جاری می کند.

 

زمان هایی پیش می آید که ما برای اتمام و به انجام رسیدن کارهایمان به شخصی نیاز داریم که کمک مان کند. گاهی ترجیح می دهیم این شخص همسرمان باشد، چرا که از لحاظ عاطفی به او نزدیک تریم بنابراین کمک گرفتن از او برایمان خوشایند تر است. یکی از عوامل جدایی عاطفی در میان زوج ها کمک نکردن به یکدیگر در مواقع اضطراری یا غیر حساس است. زوج خوشبخت زوجی است که لحظه نیاز همسرش کنار او باشد و در صورت امکان از مسئولیت های دیگر هم به نفع همسرش دست بکشد تا این گونه توجه و انعطاف عاطفی خود را نسبت به همسرش نشان دهد. به طور مثال خانمی به همسرش می گوید: "من فردا وقت دکتر دارم. می توانی با من بیایی" و در مقابل پاسخ می شنود: "من فردا هزار کار بر سرم ریخته، خودت یک ماشین بگیر و برو." اگر دقت کنید این خانم دنبال حمایت عاطفی همسرش است در صورتی که همسرش با سردی، او را به یک ماشین حواله می دهد. حتی اگر بپذیریم که همسر این خانم در آن موقعیت گرفتاری کاری داشته باشد، اما می تواند با جملاتی گرم و عاطفی حس همراهی را در ذهن همسرش بیدار کند.

 

اینکه زوج ها حمایت دلگرم کننده خود را در طول روز از هم دریغ نکنند، نکته مهمی است. متاسفانه گاهی زوج ها انرژی عاطفی خود را در محل کار و فعالیت در صحبت با همکاران تخلیه می کنند و زمانی که به خانه بر می گردند دیگر توشه ای برای همراهی و حمایت ندارند. وقتی همسرتان سر کار می رود، می توانید با ارسال یک پیامک یا یک تماس تلفنی هر چند کوتاه مدت از حال او جویا شوید. مهم نیست که موضوعات خیلی مهمی در این تماس ها رد و بدل شود. موضوعات ساده و یا حتی پیش پا افتاده ای مثل "ناهارت را خورده ای؟" می تواند گاهی یک مکالمه کوتاه اما گرم را رقم بزند. اگر همسرتان شب پیش خواب خوبی نداشته یا دچار کسالت بوده، با این همه در محل کار حاضر شده، حتما نیاز به چتر حمایتی همسرش دارد. گاهی زوج ها از بیان بدیهی ترین و ساده ترین حس های عاطفی مثل جمله ساده "دوستت دارم" یا "دلم برایت تنگ شده" احتراز می کنند. تصور آن ها بر این است که این جملات متعلق به دوره خاصی از زندگی است. مثلا کاربرد این جملات فقط در دوره نامزدی است و احتمالا استفاده از چنین عباراتی در ذهن آن ها معنی مناسبی ندارد. در صورتی که عباراتی نظیر "دوستت دارم"، تاریخ انقضا ندارد و فصل خاصی از زندگی را پوشش نمیدهد.

وقتی همسرتان با شما درباره اتفاقی که برایش در طول روز پیش آمده صحبت می کند، چقدر در افق محتوای صحبت های او قرار می گیرید؟ آیا با تمام وجود به او گوش می دهید؟ اگر او از شما بخواهد آنچه را که گفته دوباره بازگو کنید آیا جزییات سخن او را بیان خواهید کرد؟ یک زوج خوشبخت سعی می کند یک شنونده عالی برای همسرش باشد، یعنی در مواقعی که زوج نیاز دارد، پاسخی درخور، به هیجان و کنش طرف مقابل داده شود. شاید برخی گمان کنند که حتما باید یک پاسخ کارشناسی شده و پیچیده برای چالش مطرح شده از سوی همسرشان پیدا کنند. اما در بسیاری از موارد نشان دادن همدلی و سهیم شدن دراحساسات، این پیام را به طرف مقابل می دهد که او به خوبی درک شده است.

 

سم مهلکی که زوج های خوشبخت همیشه از آن دوری می کنند، غر زدن و بهانه جویی  است. نالیدن فضای گفتگو را به سمت تشنج و درگیری می کشد. وقتی همسرتان به خانه می آید مدام به او غر نزنید که خسته ام یا بچه ها اذیتم کرده اند یا درآمد تو اندک است و مسافرت های خوب نمی رویم. محتوای این نالیدن ها حتی اگر درست هم باشد به خاطر لحن ازاردهنده شان بر حجم مشکلات می افزاید و این حس را در همسرتان بیدار می کند که او فرد با ارزشی در زندگی شما نیست. زوج های خوشبخت تحلیل واقع بینانه تری از شرایط، چالش ها و مشکلات خود دارند، بنابراین به جای غر زدن و نالیدن به سمت حل واقع بینانه مسئله گام بر می دارند.

 

سپاسگزار بودن و قدردانی، پل محبت میان آدم هاست. این همان خصلتی است که زوج های خوشبخت از آن برخوردارند و کوچکترین ارزشی را بهانه می کنند تا از طرف مقابل قدردانی کنند. اما بسیاری از زوج ها در پرده عادت ها گرفتار می شوند و زحمات همدیگر را نمی بینند. اگر همسرتان با عشق و اشتیاق آشپزی می کند و غذایی لذیذ را سر سفره می آورد، گفتن چند جمله در قدردانی از تلاش او چیزی از شما نخواهد کاست. اما خستگی را از تن همسرتان بیرون خواهد کرد.

 

زوج خوشبخت بهترین لباس ها و خوشبو ترین عطرها را برای همسرش استفاده می کند. زن و مرد خوشبخت خود را برای همسرش می آراید چون آراستگی برای همسر یک پیام روشن و مهم دارد. آن پیام این است؛ تو برای من مهم و با ارزشی و من با بهترین آرایش و لباس در برابر تو حاضر می شوم. این همه در حالی است که گاهی زوج ها بدترین آرایش و لباس را در فضای خانه هایشان تجربه می کنند.