اخبار سیاسی -صادق زیباکلام . استاد دانشگاه تهران
طلسم شکسته‌شد
در این میان آنچه جالب‌توجه است، تلاش رسانه‌های تندرو برای القای این موضوع است که معرفی مشارالیه نشانه عقب‌نشینی روحانی و تسلیم شدن به جریان آنهاست. آنان اظهار می‌کنند که ما پیروز شدیم و روحانی را وادار به عقب‌نشینی کردیم. آیا می‌توان گفت نتیجه‌گیری تندروها درست است و روحانی در برابر آنان کوتاه آمده و عقب‌نشینی کرده؟ در پاسخ باید گفت اعلان پیروزی تندروها و اینکه روحانی را وادار به عقب‌نشینی کرده‌اند، به نظر نمی‌رسد که خیلی نتیجه‌گیری واقع‌بینانه‌ای باشد.
نگاهی دقیق‌تر به عقبه سیاسی فرهادی، مبین آن است که او را خیلی نمی‌توان جدای از خط دانش‌آشتیانی، نیلی‌احمد‌آبادی، فرجی‌دانا و حتی جعفر‌توفیقی و میلی‌منفرد دانست. او وزیر دولت میرحسین موسوی و خاتمی بوده است؛ رییس دانشگاه تهران به‌درخواست شخص آقای هاشمی‌رفسنجانی می‌شود و درحال حاضر هم با حکم آقای روحانی، رییس سازمان هلال‌احمر است. در واقع به‌دلیل نزدیکی وی به جناح چپ، اصلاح‌طلبان و به‌ویژه آقای هاشمی، فرهادی در تمام هشت‌سال مدیریت اصولگرایان کنار‌گذاشته‌شده بود. بنابراین تندروها نمی‌توانند ادعا کنند فرهادی با اصلاح‌طلبان نبوده است.
حتی می‌توان یک گام دیگر هم جلوتر آمده و این پرسش را مطرح کرد که اگر دکتر محمد فرهادی که همین هفته آینده به احتمال زیاد رای اعتماد را به دست خواهد آورد از ابتدا معرفی شده بود آیا همچنان با استقبال اصولگرایان روبه‌رو می‌شد؟ نزدیکی وی به اصلاح‌طلبان و نزدیکی بیشترش به آقای هاشمی‌رفسنجانی یقینا باعث موضع‌گیری بسیاری از اصولگرایان تندرو می‌شد و چه‌بسا مخالفت با وی، بسیار هم در مجلس رنگ جدی به‌خود می‌گرفت. اما روحانی ظاهرا تعقل به‌خرج داده و تلاش کرده با‌توجه به نگرانی‌هایی که از وضعیت مدیریت نظام آموزش عالی کشور دارد پس از بهانه‌جویی‌های ماه‌های اخیر، فردی را به مجلس معرفی کند که نتوان به‌آن ایرادی گرفت.
واقعیت این است که بر سر مسایل بنیادی، نحوه فعالیت و مدیریت دانشگاه‌ها، فرقی اساسی میان دکتر فرهادی و چهارنفر قبلی نیست و اساسا رییس‌جمهور قبلا هم در حکم سرپرستی دکتر نجفی تاکید کرده بود، وزیر یا سرپرست، مجری سیاست‌های دولت یازدهم در دانشگاه‌هاست که همه می‌دانیم این سیاست‌ها کدامند. اینکه همه گزینه‌هایی که در این 16ماه، در راس وزارت علوم قرار داشتند با سیاست‌هایی که دولت دهم در دانشگاه‌ها به اجرا گذاشته بود موافقت نداشتند و حاضر نبودند دانشگاه‌ها همچنان در فضای چهارسال پیش از دولت یازدهم اداره شوند، فصل مشترک آنهاست.
دکتر فرهادی هم ایضا به هیچ روی با آن سیاست‌ها موافقتی ندارد. چهارنفر قبلی، اعتقاد جدی به درجه‌ای از فضای باز سیاسی در دانشگاه‌ها داشتند و معتقد نبودند که دانشجویان را به واسطه تحرکات سیاسی که طبیعت دانشگاه و سن دانشجویی است، باید روانه کمیته‌های انضباطی کرد. سوابق دکتر فرهادی هم نشان می‌دهد وی چنین اعتقادی ندارد. چهارنفر قبلی قایل به دخالت‌های گسترده از بیرون دانشگاه‌ها در امور آن نبودند و دکتر فرهادی هم به درجه‌ای از استقلال دانشگاه‌ها باور دارد.
آن چهارنفر اعتقادی به کنار‌گذاشتن اساتید منتقد نداشتند و دکتر فرهادی هم ندارد. به عبارت دیگر و به تعبیر علمای علم آمار، هیچ تفاوت معنا‌داری، فرهادی را از دانش آشتیانی و سه نفر دیگر جدا نمی‌کند. در عین حال اگر تندروها باز هم می‌خواهند به هوادارانشان و ایضا حامیان دولت بگویند که موفق شده‌اند اشکالی ندارد! بگذارید اینگونه بیندیشند. مهم اخذ رای‌اعتماد وزیر جدید پیشنهادی در هفته آینده و به‌سامان‌شدن امور نظام آموزش عالی کشور است.
اخبار سیاسی - شرق