به دنیا آوردن نوزاد بزرگترین دغدغه مادران است و برای آن راههای متفاوتی وجود دارد. اگر میخواهید نوع زایمانتان را انتخاب کنید بیایید با روشهای مختلف آشنا شویم.
بارداری آغاز یک راه زیباست که به تولد فرزند ختم می شود. همه مادرها و پدرها دوست دارند پایان این راه زیبا هم شیرین باشد. برای همین است که تقریبا هر زنی از نیمه های دوران بارداری خود ساعت های بسیاری را به زایمان و شیوه به دنیا آوردن فرزندش فکر میکند. تا چند دهه پیش راههای زایمان برای زنان یکی دو راه محدود بیشتر نبود، اما در سال های اخیر امکانات مختلفی برای تولد نوزادان به کار گرفته می شود که به مادران و پدران کمک می کند خاطره شیرین تری از زایمان به خاطر داشته باشند.

اگرچه در کشور ما هنوز تمام این امکانات موجود نیست و بین شهرهای مختلف هم تفاوت زیادی وجود دارد، اما ما همه روشهای ممکن برای زایمان در ایران را در اینجا آورده ایم. در مورد هر کدام از این روشها هم هر چیزی را که لازم است بدانید، آورده ایم تا اطلاعات کاملی در مورد هر نوع از زایمان داشته باشید. با این اطلاعات می توانید خودتان را بسنجید و بفهمید کدام روش زایمان برای شما مناسب تر است.

زایمان طبیعی
زایمان طبیعی برای همه آشناست و در تمام دنیا به عنوان اصلی ترین روش زایمان شناخته میشود. اگرچه چند سالی است که در ایران آمار زایمانهای سزارین و طبیعی جایشان را با هم عوض کرده اند، اما به نظر میرسد با مجهز شدن بیمارستانها به امکاناتی برای راحتتر کردن زایمان طبیعی و اطلاع رسانی درست در مورد این زایمان، دوباره موجی از طرفداران آن ایجاد شده است.
در زایمان طبیعی معمولا پس از 40 هفته بارداری کامل میشود و فرآیند زایمان به صورت خود به خود آغاز میشود. دردهای زایمان همان چیزی هستند که اغلب زنها به خاطر ترس از آنها تن به سزارین میدهند.
با این وجود دردهای زایمان 2 ویژگی مهم دارند که آنها را در درجه مطلوبیت بیشتری نسبت به دردهای سزارین قرار میدهد. یکی اینکه دردها مقطعی هستند، یعنی به صورت دائم درد وجود ندارد و در نتیجه در طول زمان درد، مدتهای کوتاهی برای استراحت وجود دارد.
دوم اینکه دردهای زایمان طبیعی تا قبل از تولد فرزند هستند، در حالی که دردهای زایمان سزارین تقریبا یک روز بعد از زایمان به اوج خود میرسند؛ یعنی زمانی که زن، مادر شده است و نوزاد به او نیاز دارد.

عوارض احتمالی
عوارض خاصی وجود ندارد.

نقش اول: فقط و فقط مادر
هر چند که کادر خوب و حرفه ای میتوانند کمک بزرگی باشند، اما در نهایت نقش اول ماجرای تولد فرزند را خود مادر برعهده دارد.

وزن تقریبی بچه
معمولا بالای 3 کیلوگرم است، چون دوره جنینی را به طور کامل طی کرده است. اگرچه در مورد جنین درشت (بیشتر از 4 کیلوگرم) اغلب پزشکان توصیه به سزارین میکنند.

حرفهای نادرست

زایمان طبیعی موجب تغییر شکل و حالت اندام تناسلی می شود
اینطور نیست. رحم و اندام تناسلی زن بافت خاصی دارد که این امکان را به آن میدهد که بیشترین مقدار انبساط و انقباض را داشته باشد. اگرچه ممکن است زایمانهای پی درپی (با فاصله کمتر از 2 سال و بیشتر از 4 زایمان) این بافت را فرسوده کند.

زایمان طبیعی موجب افتادگی رحم و مثانه می شود
درست نیست. چیزی که موجب چنین اتفاقی می شود، زایمان نیست بارداری است، آن هم بارداری های پی درپی و ضعیف بودن عضلات شکم که ممکن است به خاطر سن بالا یا ورزش نکردن ایجاد شده باشد.

زایمان طبیعی باعث ایجاد یا تشدید هموروئید می شود
این هم از عوارض بارداری است و ارتباط مستقیمی با نحوه زایمان ندارد. اغلب خانمها بعد از زایمان (چه سزارین و چه طبیعی) برای مدتی دچار این عارضه خواهند شد. اگرچه کسانی که دارای هموروئید حاد باشند، نمی توانند زایمان طبیعی کنند، چون بر اثر فشار زایمان ممکن است دچار خونریزی شوند.

فایده ها
تحقیقات بسیاری نشان میدهد نحوه زایمان ارتباط هایی با ضریب هوشی کودک در آینده و سلامتی عمومی او هم دارد و در تمام این تحقیقات هم زایمان طبیعی گزینه برتر است. مهمترین فایده زایمان طبیعی بهبودی سریع آن است. مدت زمان بهبودی نسبی در زایمان طبیعی کمتر از یک شبانه روز است، در حالی که زایمان سزارین حداقل 4 روز برای بهبودی نسبی نیاز دارد.
 
این را بگذارید کنار این که زن بعد از زایمان دیگر یک زن تنها نیست، یک مادر است و نوزادی دارد که به شدت وابسته به اوست و نمی تواند از او بخواهد که شیر نخواهد، چون او درد دارد و نمی تواند بنشیند تا شیرش بدهد. ارتباط مادر و نوزاد در دقایق اول تولد تاثیر زیادی بر نوزاد دارد. مادرانی که زایمان طبیعی کرده اند میتوانند در همان اولین دقایق فرزندشان را در آغوش بگیرند و در یک ساعت اول او را شیر بدهند. این شیر که آغوز نام دارد، ماده ای بسیار مقوی و حامل تمام پادتن های بدن مادر است که در همان اولین ساعت نوزاد را ایمن میکند.
رحم در زایمان طبیعی سریع تر جمع می شود و اندام مادر با سرعت بیشتری به حالت قبل برمی گردد. علاوه بر این به دلیل بهبودی سریع امکان ورزش نیز یک هفته بعد از زایمان وجود دارد.
 
پرسش های مهم
 
برای چه کسی مناسب است؟
به شرط آنکه جزو موارد منع شده نباشید، اگر از 7 مورد زیر بیشتر از 3 مورد را دارید، زایمان طبیعی انتخاب مناسبی برای شماست:
 
طبیعی هر چیزی را ترجیح میدهم.
شجاعت کافی برای روبه رو شدن با سختی های زندگی ام را دارم.
کسی را برای کمک در روزهای اول بعد از زایمان ندارم.
نمی خواهم هزینه زیادی بکنم.
به یک بیمارستان خوب و مجهز دسترسی دارم.
می خواهم مادر شدن را با تمام وجود حس کنم.
می خواهم اولین کسی باشم که فرزندم را در آغوش می کشم.
 
چه کسی نباید انجام بدهد؟
 کسانی که دچار یکی از این موارد هستند، معمولا منع زایمان طبیعی دارند:
 
موقعیت بریچ جنین در شکم (سر جنین پایین نباشد)
کوچک بودن غیرطبیعی لگن زن یا قد کمتر از 150 سانتی متر
سابقه خونریزی یا سقط یا مشکلات دیگر در بارداری (به تشخیص پزشک)
موقعیت اضطراری برای جنین (مثل نبض غیرعادی یا دفع مکونیوم)
هموروئید حاد
دیسک حاد
دیابت بارداری
فشار خون بالا
پارگی کیسه آب پیش از هفته 37
درشتی غیرعادی جنین
سابقه سزارین قبلی یا هر جراحی شکمی دیگر
 
به چه دلیل ممکن است نخواهید انجام بدهید؟
 به هر کدام از این دلایل هم که باشد، نمیشود به کسی خرده گرفت. اگرچه بعضی از این دلایل قابل رفع هستند (مثل انواع ترس که با مطالعه بیش تر و شنیدن تجربیات دیگران حل میشوند) اما در نهایت انتخاب با شماست.
 
از درد میترسم.
میترسم کلی درد بکشم و آخرش مجبور به سزارین بشوم.
آستانه تحملم پایین است و زود خسته یا عصبی میشوم.
بیمارستانی با کادری مجرب برای زایمان طبیعی در دسترسم نیست.
 
کجاها دارند؟
 تقریبا تمام بیمارستان های دارای بخش زنان و زایمان امکان زایمان طبیعی را دارند. بعضی از بیمارستانهای خصوصی در شهرهای بزرگ به دلیل مشکلات زایمان طبیعی برای کادر درمانی (غیرقابل پیش بینی بودن، مدت طولانی و هزینه کم!) زایمان طبیعی را انجام نمیدهند. در این مورد حتما از بیمارستان سوال کنید.
 
انواع زایمانهای طبیعی
زایمان طبیعی در دنیا به صورت های مختلفی انجام میشود. در ایران تا همین چند سال پیش تنها روش زایمان طبیعی همان روش عادی همراه با درد کشیدن بود، اما چند سالی است که تجهیزاتی برای تسهیل زایمان طبیعی در بعضی از بیمارستان ها ایجاد شده است.
 
با استفاده از گاز
منظور از گاز در واقع ترکیباتی از داروهای مسکن است که همراه با اکسیژن خالص (که خودش آرامش بخش است) در طول مدت درد به زن داده می شود تا تنفس کند. این ترکیب موجب آرامش بیشتر زن می شود و در دردهای طولانی بسیار مفید است.
 
زایمان در آب
بیمارستان های کمی هستند که امکان زایمان در آب را دارند. کثیف کاری زیاد، سخت شدن استریل و ضدعفونی کردن محل، لباسهای متفاوت و خیس شدن کادر درمانی از جمله دلایلی هستند که کمتر بیمارستانی زیر بار این امکان میرود. با این حال زایمان در آب یکی از حالت های بسیار آرامش بخش در زایمان است. در این حالت زن مدت درد را در داخل آب میگذراند که هم موجب تسکین اندک درد میشود و هم به زن آرامش بیشتری برای تحمل درد می دهد.
 
زایمان با کمک ماما در خانه
زایمان در منزل در بسیاری از کشورهای اروپایی روش اصلی زایمان است. در این روش زن با مامایی که از قبل مراقبت های بارداری او را انجام میداده، زایمان را در خانه انجام میدهد. راحتی زن در زایمان، آرامش بیشتر و حضور همسر در طول فرآیند زایمان چیزی است که این نوع زایمان را عالی میکند. در ایران هم ماماهای خاصی این کار را انجام میدهند. در هر حال برای این زایمان حتما باید یک آمبولانس مجهز جلوی در خانه باشد تا در صورت رخ دادن هر اتفاقی زن را سریع به بیمارستان برساند.

 سال‌هاست که در خانه‌ی «پدرسالار» راه «پدرسالار» و خالقش دنبال می‌شود؛ این خانه جایی برای کودکان و گاهی بزرگ‌ترهای محله‌ی امامزاده یحیی شده است که گردهم می‌آیند تا بیشتر بدانند و بیشتر بیاموزند.

 به محله‌ی امامزاده یحیی که وارد شوید و نام خانه‌ی «پدرسالار» را به زبان بیاورید، راه را همه می‌دانند، کوچه‌ی «هداوند»، شماره‌ی (7)، «خانه فرهنگ امامزاده یحیی». گزارش‌های زیادی درباره‌ی این خانه، محله، از میدانچه‌ی «پسته‌بک» تا «حمام نواب»، «محله‌ی امامزاده یحیی» و کوچه‌ی «هداوند» منتشر شده است.

البته موج تغییر به اینجا هم رسیده و از ورودی خانه، تغییر پیداست تا انتهای خانه و حتی ساکنان آن. هرچند مستندی در دست نیست که تفاوت خانه را از زمان ساخت در دوره‌ی قاجار تا زمان ساخت سریال پدرسالار و تبدیل آن به خانه‌ی فرهنگ بتوان متوجه شد.

جای در کوچک خانه و دیوارهای سفید و کشدارش، حالا میله‌های آهنی ایستاده‌اند که دیگر داخل خانه را از نگاه‌های غریبه پنهان نمی‌کنند.

خیلی‌ها می‌گویند هیچ نشانی از لوکیشن‌های سریال در خانه باقی نمانده، شاید راست می‌گویند، اما هنوز با هربار پخش این سریال می‌توان صدای فریاد اسدالله‌خان، لجبازی‌ها و حتی مهربانی‌هایش را دید.
صدای هیاهوی بچه‌ها از اتاق‌های خانه که روزی چشم‌انتظار به دنیا آمدن بچه‌ی پسر بزرگ خانواده‌ی اسدالله را می‌کشید، گوش را کر می‌کند.

به گفته‌ی یکی از مسوولان این خانه‌ی فرهنگ، بنای اصلی خانه شامل اندرونی و بیرونی بوده، اما حالا دیگر هیچ نشانی از آن بخش‌ها باقی نمانده است؛ اندرونی خانه در زمان ساخت سریال، محل زندگی خانواده‌ی برادر بزرگ‌تر یعنی «اسدالله‌خان» بود و بیرونی‌اش متعلق به برادر کوچک‌تر «عمومصطفی». البته در سریال، برای رفت‌وآمد بین خانه‌ی دو برادر، تاکسی نارنجی عمومصطفی همیشه در راه بود، اما در واقع، همه‌ی خاطرات در همین خانه‌ی قاجاری شکل گرفته‌اند.
حالا بیرونی و اندرونی خانه یکی شده و بخشی از راه‌پله‌های خانه‌ی «عمومصطفی» به سرویس بهداشتی خانه‌ی فرهنگ و اتاق‌هایش به کافی‌نت، باشگاه اینترنت و مرکز حسابداری تبدیل شده است.
اما حیاط خانه، همان است؛ فقط با یک تفاوت بزرگ، حوض آبی‌رنگ میان خانه، دیگر وجود ندارد و جایش را موزاییک‌هایی پوشانده‌اند.


در خانه‌ی اسدالله‌خان، وضعیت فرق می‌کند؛ همه‌ی اتاق‌های طبقه‌ی بالا به یکدیگر مرتبط شده‌اند. بزرگ‌ترین اتاق یا شاه‌نشین خانه که در سریال محل زندگی «اسدالله‌خان» (با بازی محمدعلی کشاورز) و «عزیزجون» یا «ملوک خانم» (با بازی مرحوم حمیده خیرآبادی) بود، حالا واحد کارشناسان فرهنگی و هنری و اتاق کناری‌اش که گویا انباری بوده، حالا دفتر آموزش و ثبت نام کلاس‌های آموزشی است.

خوشبختانه ستون‌های بلند و محکم ایوان با تزیینات رنگی و کنده‌کاری‌هایش هنوز ‌استوارند و سردر اتاق مهمان‌نشین که سفره‌های بلند «اسدالله‌خان» در آنجا پهن می‌شد، همچنان به گره‌چینی و تزیینات آیینه‌کاری دوره‌ی قاجار مزین است.

اگر از پله‌های سمت راست ایوان پایین بیایید، نخست به مطبخ‌خانه می‌رسید و اگر دوباره پله‌های مقابل را بالا بروید، اتاق «آذر» (با بازی کمند امیرسلیمانی) عروس کوچک خانواده و ناصر (با بازی ناصر هاشمی) که باعث آن همه بلبشو شدند، قرار دارد. حالا صدای بچه‌ها بیشتر از هر جای دیگر، از این اتاق به گوش می‌رسد.


اتاق زهرا (با بازی کتایون ریاحی) عروس بزرگ خانواده و جمال (با بازی خسرو شجاع‌زاده) پسر بزرگ «اسدلله‌خان» حالا به دفتر مدیریت و اتاق «سفال» خانه‌ی فرهنگ تبدیل شده است.

از پله‌ها که پایین بیایید برای رسیدن به اتاق جلال (با بازی محمود پاک‌نیت) پسر وسط پدرسالار و زهره (با بازی اکرم محمدی) باید به زیرزمین خانه بروید، این پله‌ها حالا به سالن ورزشی خانه‌ی فرهنگ می‌رسند.

تنها نشان از گذشته‌ی این خانه در شاه‌نشین یا اتاق مهمانی خانه‌ی اسدالله‌خان، شومینه‌ی قدیمی است که به‌نظر می‌رسد آن‌ هم تا چند سال دیگر از معماری این اتاق حذف شود. همان‌جا که اسدالله‌خان پس از آن‌که فرزندانش دست رد بر سینه‌اش می‌زنند، بشقاب‌های سفره‌ی شام را زیر پا خورد می‌کند، ملوک بر دست می‌زند و گریه می‌کند.

«مهرانگیز کامبیز» مالک این عمارت قاجاری بوده، ولی از او اطلاعات دقیقی باقی نمانده و حتی پس از فروختن خانه، به‌خاطر کهولت سن به خانه سالمندان رفته است. فقط برخی قدیمی‌های محله به یاد دارند که «مهرانگیز کامبیز» مراسم مذهبی و روضه در این خانه برپا می‌کرد و کودکان را هم به خانه راه نمی‌داد.

«آقا جلال تهرانی» که در دوران پهلوی، به‌خاطر ملاقات با امام خمینی (ره) از ریاست شورای سلطنت استعفا داده بود، اوایل انقلاب، خانه‌ی «مهرانگیز کامبیز» را خرید. این خانه بعدها به سرهنگی واگذار شد که گفته می‌شود، یک چلوکبابی داشته و این خانه را به‌جای عوارض و بدهی‌های زیادی که داشته، به شهرداری منطقه‌ی 15 تهران می‌دهد.

مرحوم «اکبر خواجویی» - خالق سریال «پدرسالار» - حدود سال‌های 1369 تا 1371 سر می‌رسد و با پیگیری فراوان، خانه را به‌عنوان لوکیشن سریال در اختیار می‌گیرد. پس از پایان ساخت سریال، شهرداری منطقه‌ی 15 آن را به‌عنوان دومین خانه‌ی فرهنگ تهران، به نام «امامزاده یحیی» نامگذاری کرد و در سال 1375 تملک آن به منطقه‌ی 12 واگذار شد.

حالا خانه‌ی «پدرسالار» به‌عنوان یک مکان آموزشی و تفریحی و یک مقصد گردشگری، پر از سروصدای بچه‌هاست، بچه‌هایی که روزی اسدالله‌خان می‌خواست در حیاط خانه‌اش بازی کنند و او دست نوازش بر سرشان بکشد، اما شاید این روزها بیشتر حال و هوای غم به خود بگیرد، به‌خاطر دل‌تنگی اسدالله‌خان برای آن روزها و غمی که از نبود همیشگی خالق پدرسالار بر دل خانه رسوخ کرده است.

البته این خانه تنها مکان استفاده‌شده به‌عنوان لوکیشن سریال «پدرسالار» نبود؛ در زمان ساخت سریال، نبش میدان کوچک و جمع‌وجور «پسته‌بک» که هر روز هفته پر است از پیرمردها و جوان‌های بی‌کار، قهوه‌خانه‌ای بود که هنگام شکایت از اسدالله‌خان، پاتوق جلال و اکبر (پسر و داماد اسدا‌لله‌خان) بوده است.

حالا کوچه‌پس‌کوچه‌های محله‌ی امامزاده یحیی پُر از خاطره‌هایی هستند که سازندگان فیلم‌های قدیمی برای ما خلق کرده‌اند. البته اگر ناآشنا باشید و بخواهید فقط براساس آنچه در فیلم‌ها و سریال‌های قدیمی دیده‌اید به این محله سرک بکشید، خاطره‌ای برای‌تان زنده نمی‌شود، چون محله خیلی تغییر کرده است.

گروه بچه‌های ایران قطعه «بمب و عروسک» را با موضوع غزه تولید و در فضای مجازی منتشر کرده‌اند. در این اثر که نسرین مقانلو آن را دکلمه کرده، خواننده‌هایی همچون محمدرضا هدایتی، پویا بیاتی و یوسف کرمی حضور دارند.

 سیاوش خواهانی سرپرست گروه بچه‌های ایران، کار ترانه‌سرایی «بمب و عروسک» و مجری طرح این قطعه را بر عهده داشته است. خواهانی همچنین در کنار احسان شماعی‌زاده آهنگسازی این اثر را انجام داده است.

محسن افراسیابی (گیتار الکتریک)، هومن رها (کلارینت)، آیدین نظمی (گیتار نایلون) و مسعود نوروزی (ویولن ارکستر زهی) نوازندگی این قطعه را بر عهده داشته‌اند.
منبع:farsnews.com